| Kalendarz |
| Kwiecie | | Po | Wt | r | Cz | Pt | So | Nd |
|---|
|
1
|
2
|
3
|
4
|
5
|
6
|
|
7
|
8
|
9
|
10
|
11
|
12
|
13
|
|
14
|
15
|
16
|
17
|
18
|
19
|
20
|
|
21
|
22
|
23
|
24
|
25
|
26
|
27
|
|
28
|
29
|
30
|
| | | |
Zdarzenia
 Kliknij, by dowiedzie si wicej |
|
 Witamy |
Witamy na stronie
Parafii Niechłonin
|
|
| » Niedziela Miłosierdzia Bożego |
  Święto Miłosierdzia Bożego ustanowione w 2000 r. przez papieża Jana Pawła II przypada w pierwszą niedzielę po Wielkanocy. Jest to tzw. niedziela biała.
„Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia” (Dz. 299) – powiedział Pan Jezus do Siostry Faustyny. Mówił o tym pragnieniu aż 14 razy, określając nie tylko miejsce tego święta w kalendarzu liturgicznym, ale także cel jego ustanowienia, sposób przygotowania i obchodzenia. Wprowadzenie tego święta dokonało się najpierw w archidiecezji krakowskiej (1985), następnie we wszystkich diecezjach polskich (1995), a w czasie obchodów Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów dekretem z dnia 5 maja nakazała, aby w Mszale Rzymskim po tytule „II Niedziela Wielkanocna” dodać określenie „czyli Miłosierdzia Bożego”. Od tej pory jest to prawo obowiązujące w całym Kościele powszechnym.
Nic tak nie jest potrzebne człowiekowi, jak miłosierdzie Boże - owa miłość łaskawa, współczująca, wynosząca człowieka ponad jego słabość ku nieskończonym wyżynom świętości Boga.
Jan Paweł II, Łagiewniki, 7 VI 1997 r.
Miłosierdzie Boże jest bez granic. Zawsze możemy zwrócić się do niego z ufnością i otrzymać potrzebne łaski. Są jednak w naszym kalendarzu dni szczególne. O ich niezwykłości zdecydował sam Bóg. Takim dniem jest Wielki Piątek, kiedy Chrystus oddał za nas życie. Jest nim Wielka Niedziela, kiedy Pan zmartwychwstał. Każdy z nas ma także swoje szczególne dni, w których otrzymał od Boga niezwykłą łaskę. Wspominamy z wdzięcznością dzień chrztu, pierwszej spowiedzi i Komunii świętej, bierzmowania. Dla kapłanów pamiętnym jest dzień święceń, dla osób konsekrowanych dzień ślubów, a dla małżonków dzień przyjęcia sakramentu małżeństwa. Trudno też zapomnieć o niektórych pielgrzymkach, spowiedziach, rekolekcjach, spotkaniach, lekturach lub innych wydarzeniach, które wpłynęły na nasze życie. Z nieskończonego miłosierdzia Bożego każdy może otrzymać to, czego najbardziej potrzebuje. Wierni proszą więc o nawrócenie, o mocną wiarę i gorącą miłość, o zgodę w rodzinie i pomoc w wychowaniu dzieci, o zdrowie w chorobie i siły w słabościach. Jest także łaska szczególna, obiecana przez Pana Jezusa wszystkim, którzy zwrócą się do Niego z ufnością w tym niezwykłym dniu: „Która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar” (Dz. 699). Jest to łaska wyjątkowa. Chrystus odpuszcza człowiekowi wszystkie winy i daruje mu wszystkie kary. Przywraca grzesznikowi pierwotną, otrzymaną na chrzcie, niewinność i czystość serca. Otwiera przed człowiekiem szansę rozpoczęcia nowego etapu życia, w wolności od win i kar, w zjednoczeniu z Nim przez zaufanie i miłość.
Jak przeżyć ten niezwykły dzień? Niektórzy przybędą zapewne do sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach lub innych sanktuariów, jako szczególnych miejsc łaski. Większość jednak pozostanie w swoich własnych wspólnotach parafialnych. Wszędzie można otrzymać obiecane przez Pana Jezusa łaski.
Chcąc dobrze przeżyć ten dzień, należy wyraźniej uświadomić sobie jego związek z tajemnicą śmierci i zmartwychwstania Jezusa. Kościół przeżywa swoją największą uroczystość, jaką jest Zmartwychwstanie Pańskie, przez osiem dni, jako uroczystą oktawę zmartwychwstania, a potem przedłuża to świętowanie jako trwający pięćdziesiąt dni okres wielkanocny. Każdy z ośmiu dni oktawy jest przeżywany jako „przedłużony dzień zmartwychwstania”, a nie jako kolejny dzień „po zmartwychwstaniu”. W liturgii Kościół codziennie powtarza słowo „dziś”. Dlatego zakończenie oktawy, czyli Niedziela Miłosierdzia Bożego jest faktycznie liturgicznym zakończeniem Dnia Zmartwychwstania. Święto Miłosierdzia Bożego jest nierozerwalnie związane z Wielkim Piątkiem i Wielką Niedzielą. Jest właściwie uwieńczeniem uroczystych obchodów Wielkiej Niedzieli.
Tak więc od Wielkiego Piątku do II Niedzieli Wielkanocnej trwa szczególny czas miłosierdzia. W Wielki Piątek otwarty został bok Jezusa. Wypłynęły z niego krew i woda, jako znak wszelkich łask odkupienia. Rozpoczął się nowy etap historii świata. Bóg zbawił człowieka i cały świat w Chrystusie, mocą Ducha Świętego. Zjednoczył się z człowiekiem w jego śmierci, wziął na siebie jego grzech i powstał z martwych, niosąc człowiekowi wyzwolenie z grzechów i zwycięstwo nad śmiercią. To największe dary miłosierdzia, ofiarowane człowiekowi przede wszystkim w sakramentach świętych. Otwieramy się na ich przyjęcie przeżywając uroczyście każdy z dni świętego triduum paschalnego i całej oktawy zmartwychwstania aż do Niedzieli Miłosierdzia.
W Niedzielę Miłosierdzia Bożego trzeba w szczególny sposób skupić się na przeżyciu Mszy świętej i przyjęciu Komunii świętej. Zarówno Msza święta, która jest sercem niedzieli, jak też Komunia święta, która jest uwieńczeniem Eucharystii, powinny być tak przeżyte, aby stały się dla nas wzorem przeżywania każdej niedzieli i każdej Eucharystii. Takie szczególne przeżycia pozostają długo w pamięci. Pomagają w chwilach, gdy jest nam trudno, a czasu na skupienie i refleksję brakuje.
 Światowe centrum kultu Miłosierdzia Bożego w Krakowie Łagiewnikach
Sanktuarium mieści się najpierw w obiekcie klasztornym Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, który powstał w 1891 roku jako fundacja księcia A. Lubomirskiego dla dziewcząt i kobiet potrzebujących głębokiej odnowy moralnej.
Bardzo dynamiczny rozwój kultu Miłosierdzia Bożego nastąpił po beatyfikacji Siostry Faustyny (18 kwietnia 1993) i jej kanonizacji (30 kwietnia 2000), a także dzięki pielgrzymkom Ojca Świętego Jana Pawła II do Łagiewnik (1997 i 2002). Spowodował on rozbudowę sanktuarium, m.in. wzniesienie nowego kościoła - bazyliki, którą 17 sierpnia 2002 roku konsekrował Piotr naszych czasów. W tym też miejscu Papież zawierzył cały świat Miłosierdziu Bożemu. Informacje zaczerpnięte ze strony Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie Łagiewnikach
Sanktuarium "W myślach przemierzam ten świetlisty szlak, na którym św. Faustyna Kowalska przygotowywała się do przyjęcia orędzia o miłosierdziu - szlak od Łodzi i Warszawy, poprzez Płock, Wilno po Kraków" - te słowa wypowiedział Papież Jan Paweł II, który wyniósł na ołtarze skromną siostrę Faustynę Kowalską ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. 22 lutego 1931 roku, właśnie w Płocku, 26-letnia siostra Faustyna miała pierwsze objawienie Jezusa Miłosiernego i usłyszała Jego życzenie, dotyczące ustanowienia w kościele Święta Miłosierdzia Bożego- te i inne słowa czytamy na stronie Sanktuarium Bożego Miłosierdzia przy Zgromadzeniu Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Płocku.
 W domu zakonnym Zgromadzenia Sióstr MBM przy Starym Rynku znajduje się Sanktuarium Bożego Miłosierdzia (fot.1), a w nim kaplica z obrazem Jezusa Miłosiernego i relikwiami św. Faustyny. Na placu, w miejscu objawienia, stoi dziś figura Jezusa Miłosiernego. Natomiast w dawnej piekarni, w której siostra pracowała podczas pobytu w domu zakonnym w Płocku (1930 - 1932), znajduje się muzeum św. Siostry Faustyny. Zgromadzono w nim wiele pamiątek i dokumentów związanych z polską świętą i mistyczką. W zabytkowych piwnicach zachował się autentyczny piec do wypieku chleba, natomiast w sąsiednich pomieszczeniach odtworzono wyposażenie kuchni i celę zakonną siostry Faustyny.
Więcej informacji na stronie Sanktuarium w Płocku
OBRAZ MIŁOSIERDZIA BOŻEGO
Jezu, ufam Tobie!
Jego pochodzenie wiąże się z wizją, jaką siostra Faustyna miała w Płocku 22 lutego 1931 roku, w czasie której Chrystus wyraził życzenie, by namalować taki obraz i w podpisie umieścić słowa: Jezu, ufam Tobie.
Po wielu trudnościach, niedowierzaniu ze strony spowiedników i przełożonych oraz własnych nieudolnych próbach malarskich nadszedł wreszcie czas spotkania z ks. Michałem Sopoćko, którego sam Jezus wybrał na promotora Bożego Miłosierdzia. To on, już w Wilnie, dokąd przeniesiono Faustynę, uprosił Eugeniusza Kazimirowskiego, znanego i cenionego malarza o namalowanie wizerunku. Praca rozpoczęła się 2 stycznia 1934 roku. Siostra Faustyna wielokrotnie odwiedzała pracownię artysty, udzielając szczegółowych wskazówek i pokazując błędy. Na prośbę malarza sam ks. Sopoćko pozował do obrazu ubrany w albę przepasaną sznurem, siostra Faustyna ciągle jednak była rozczarowana efektami pracy, a wynik końcowy przyprawił ją o gwałtowny płacz. i zadała to pytanie, kto Cię wymaluje tak pięknym, jakim jesteś?
Obraz przedstawia Chrystusa zmartwywstałego, który na rękach i stopach nosi ślady ukrzyżowania. Z przebitego, niewidocznego na obrazie, Serca wychodzą dwa promienie: czerwony i blady. Pan Jezus, zapytany o ich znaczenie, wyjaśnił: Blady promień oznacza wodę, która usprawiedliwia dusze; czerwony promień oznacza krew, która jest życiem dusz. Te dwa promienie wyszły, z wnętrzności miłosierdzia Mojego wówczas, kiedy konające Serce Moje zostało włócznią otwarte na krzyżu. Inaczej mówiąc, te promienie oznaczają sakramenty święte, a także Kościół święty zrodzony z przebitego boku Chrystusa i dary Ducha Świętego, których biblijnym symbolem jest woda. Szczęśliwy, kto w ich cieniu żyć będzie - mówił Jezus - bo nie dosięgnie go sprawiedliwa ręka Boga. Obraz ukazuje więc wielkie miłosierdzie Boga, które w pełni zostało objawione w misterium paschalnym Chrystusa, a dokonuje się w Kościele najowocniej przez sakramenty święte. Obraz ma pełnić rolę naczynia do czerpania łask i znaku, który przypomina wiernym o potrzebie ufności wobec Boga i miłosierdzia w stosunku do bliźnich. O postawie ufności mówią słowa umieszczone w podpisie obrazu: Jezu, ufam Tobie. Obraz - powiedział Pan Jezus - ma przypominać żądania Mojego miłosierdzia, bo nawet wiara najsilniejsza nic nie pomoże bez uczynków.
Cześć tego obrazu polega na ufnej modlitwie połączonej z uczynkami miłosierdzia. Do tak rozumianego kultu obrazu przywiązał Pan Jezus następujące obietnice: łaskę zbawienia, duże postępy na drodze doskonałości chrześcijańskiej, łaskę szczęśliwej śmierci oraz wszelkie inne łaski i doczesne dobrodziejstwa, o które z ufnością miłosierni ludzie prosić Go będą.
Nie lękaj się niczego czcicielu Miłosierdzia Pana !!!
ŚWIĘTA SIOSTRA FAUSTYNA KOWALSKA
 
Helena Kowalska przyszła na świat 25 sierpnia 1905 roku jako trzecie z dziesięciorga dzieci Marianny i Stanisława Kowalskich, rolników ze wsi Głogowiec
Postać św. Siostry Faustyny Kowalskiej nierozerwalnie łączy się kultem Bożego Miłosierdzia, sam bowiem Bóg wybrał ją jako swoje narzędzie do rozgłaszania Jego czci. Ustanowił ją swoim głosem. Tej prostej i niewykształconej, ale jakże pokornej zakonnicy, Bóg powierzył misję Miłosierdzia.
Nim to zadanie otrzymała- przeszła przez rozliczne doświadczenia, uciski i strapienia. Pochodziła bowiem z biednej i wielodzietnej rodziny chłopskiej, Głogowcu koło Turka.
W dzieciństwie musiała więc ciężko pracować, do szkoły podstawowej uczęszczała tylko przez 3 zimny, by nauczyć się jedynie czytać, pisać i nieco rachować. W 16 roku życia podejmuje prac zarobkowych jako pomoc domowa.
W 20 r. Życia po wielu trudnościach wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia i przeżyła tam 13 lat.
Pracowała w kuchni, ogrodzie, piekarni i przy furcie, w kilku domach zgromadzenia, najdłużej w Płocku, Wilnie i Krakowie.
Doświadczała prób Krzyży, przechodziła oschłości wewnętrzne, silne pokusy przeciw wierze, poczucie całkowitego odrzucenia przez Boga, a także choroby I niezrozumienie ze strony otoczenia. Z jej dzienniczka dowiadujemy się, ze w czasie prywatnego objawienia w Płocku 22.02. 1931 r. otrzymała polecenie od Pana Jezusa, by szerzyła kult Miłosierdzia Bożego, oraz postarała się o namalowanie obrazu Pana Jezusa Miłosiernego, ze wzoru jakiego widziała. Przeszedłszy przez wiele doświadczeń i chorobę gruźlicy płuc, 5 pazdziernika 1938r odchodzi do Pana po nagrodę wieczną- zgodnie z zapowiedzi w 33r.- życia.
Sława jej świętości i posłannictwa szybko rosła I sięgała daleko poza granice kraju.
Ukoronowaniem tego jest beatyfikacja w Rzymie dn. 18.04.1993 r. przez Ojca- Św, Jana-Pawła II, a następnie kanonizacja 30.04.2000 r.
Do Sanktuarium w Krakowie- Łagiewnikach, gdzie znajduje się osławiony obraz Jezusa Miłosiernego i grób Siostry Faustyny, bardzo licznie pielgrzymują wierni z całego świata, by w tym miejscu wielbić Boże Miłosierdzie i wypruszać sobie łaski.
Na czym polega to posłannictwo? Na przypomnieniu zawsze aktualnej prawdy wiary, Jej świadectwa życia, słowa i modlitwy i ufności. Pismo św. Potwierdza powyższe orzeczenie: " Ufajcie, jam jest, nie lękajcie się "/Mk6/.
Świętość życia siostry Faustyny I heroiczność jej cnót jest najlepszym dowodem potęgi i skuteczności działania Bożego Miłosierdzia w duszy wiernej natchnieniom Ducha Św. Pan Jezus przypomina przez s. Faustynę, co ostatecznie będzie się liczyło, a mianowicie Miłosierdzie Boże I Miłosierdzie nasze. S. Faustyna, odkrywając na nowo Boga bogatego w miłosierdzie, prowadzi nas na znane i nieznane drogi przystępu i doświadczenia Miłosierdzia Bożego. Całym swym życiem wielbiła Boga przez potęgowanie ufności i pragnienie całkowitego przemienienia się, by żyć żywym odbiciem Miłosierdzia Bożego dla innych.
To warunki jakie Pan Jezus stawiał S. Faustynie.
Żywa pamięci o S. Faustynie, i rozliczne cuda zdziałane za Jej wstawiennictwem stały się podstawą do wzniesienia Jej na ołtarze, najpierw jako błogosławioną,, a w roku Jubileuszu 2000, 30 kwietnia ogłoszenie Jej święta przez Jana Pawla II. Uroczystosc odbyła się w Krakowie i na placu św. Piotra w Rzymie-równoczesnie za pomocą telemostu TV.
Tak zaangażowany autorytet Urzędu Nauczycielskiego Kościoła w osobie Jana Pawła II w posłannictwo S. Faustyny, zobowiązuje nas synów i córki Kościoła do jej pełniejszego otwarcia się na to posłannictwo i docieranie z nim do wszystkich dusz, zwłaszcza grzesznych i strapionych.
LITANIA DO BOŻEGO MIŁOSIERDZIALitania pochodzi z Dzienniczka św. Siostry Faustyny
Miłosierdzie Boże, wtryskujące z łona Ojca - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, największy przymiocie Boga - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, tajemnico niepojęta - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, źródło tryskające z Trójcy Przenajświętszej - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, niezgłębione przez żaden umysł ludzki ni anielski - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, z którego tryska wszelkie życie i szczęście - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, ponad niebiosa - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, źródło cudów i dziwów - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, ogarniające wszechświat cały - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, zstępujące na świat w Osobie Słowa Wcielonego - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, które wypłynęło z otwartej rany Serca Jezusowego - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, zawarte w Sercu Jezusa dla nas, a szczególnie dla grzeszników - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, niezgłębione w ustanowieniu Hostii świętej - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, w ustanowieniu Kościoła świętego - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, w sakramencie chrztu świętego - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, w usprawiedliwieniu nas przez Jezusa Chrystusa - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, towarzyszące nam przez całe życie - ufamy Tobie
Jezu, ufam Tobie!
Miłosierdzie Boże, ogarniające nas szczególnie w godzinie śmierci - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, darzące nas życiem nieśmiertelnym - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, towarzyszące nam w każdym momencie życia - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, chroniące nas od ognia piekielnego - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, w nawróceniu grzeszników zatwardziałych - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, zdziwienie dla aniołów, niepojęte dla świętych - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, niezgłębione we wszystkich tajemnicach Bożych - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, dźwigające nas z wszelkiej nędzy - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, źródło naszego szczęścia i wesela - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, w powołaniu nas z nicości do bytu - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, ogarniające wszystkie dzieła rąk Jego - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, korono wszystkich dzieł Boga - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, w którym wszyscy jesteśmy zanurzeni - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, słodkie ukojenie dla serc udręczonych - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, jedyna nadziejo dusz zrozpaczonych - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, odpocznienie serc i pokoju wśród trwogi - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, rozkoszy i zachwycie dusz świętych - ufamy Tobie
Miłosierdzie Boże, budzące ufność wbrew nadziei - ufamy Tobie
Baranku Boży, który okazałeś największe miłosierdzie w odkupieniu świata na krzyżu - przepuść nam Panie
Baranku Boży, który się miłosiernie ofiarujesz za nas w każdej Mszy św. - wysłuchaj nas Panie
Baranku Boży, który z nieprzebranego miłosierdzia gładzisz grzechy nasze - zmiłuj się nad nami
K: Miłosierdzie Boże ponad wszystkie dzieła Jego
W: Przeto Miłosierdzie Pańskie na wieki wychwalać będę.
Módlmy się:
Boże, którego Miłosierdzie jest niezgłębione, a skarby litości nieprzebrane, wejrzyj na nas łaskawie i pomnóż w nas ufność w Miłosierdzie Swoje, byśmy nigdy w największych nawet trudnościach nie poddawali się rozpaczy lecz zawsze ufnie zgadzali się z Wolą Twoją, która jest samym Miłosierdziem. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Króla Miłosierdzia, który z Tobą i Duchem Św. okazuje nam Miłosierdzie na wieki wieków. Amen.
Litanię oraz informacje na temat św. siostry Faustyny zaczerpnięto ze strony Miłosierdzie Boże
|
|
| Komentarze |
|
Brak komentarzy.
|
|
| Dodaj komentarz |
|
Zaloguj si, eby mc dodawa komentarze.
|
|
| Oceny |
|
Dodawanie ocen dostpne tylko dla zalogowanych Uytkownikw.
Prosz si zalogowa lub zarejestrowa, eby mc dodawa oceny.
Brak ocen.
|
|
|
| Logowanie |
Nie jeste jeszcze naszym Uytkownikiem? Kilknij TUTAJ eby si zarejestrowa.
Zapomniane haso? Wylemy nowe, kliknij TUTAJ.
|
|
| Shoutbox |
Tylko zalogowani mog dodawa posty w shoutboksie.
Archiwum
|
|
|