Dogmat o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny został ogłoszony w 1854 roku; w bieżącym roku przypada 150. rocznica jego ogłoszenia. Cztery lata później, podczas objawień w 1858 roku w Lourdes, Matka Boża powiedziała: „Jestem Niepokalane Poczęcie”, określając swoje wyjątkowe powołanie. W objawieniach w Fatimie, które rozpoczęły się w 1917 roku, Najświętsza Maryja Panna przepowiedziała zwycięstwo swego Niepokalanego Serca: „Na koniec, moje Niepokalane Serce zatryumfuje”. W tym też 1917 roku powstaje we Włoszech Rycerstwo Niepokalanej.
Dzieje kultu Niepokalanego Poczęcia NMP zostały podane przez papieża Aleksandra VII, w bulli Sollicitudo omnium ecclesiarum, wydanej 8 grudnia 1661 roku. Kult istniał, jednakże dopiero papież Klemens XI ustanowił w 1708 roku dzień 8 grudnia jako święto Niepokalanego Poczęcia NMP, obowiązujące w całym Kościele. Kilkanaście lat później, dominikanie otrzymali pozwolenie na obchodzenie tego święta z uroczystą oktawą. Tymczasem dogmat o Niepokalanym Poczęciu został ogłoszony przez papieża Piusa IX, bullą Ineffabilis Deus, 8 grudnia 1854 roku.
W bulli tej papież stwierdził, że Maryja w żadnej chwili swego życia nie pozostawała pod władzą grzechu oraz ze względu na przewidzianą zbawczą śmierć Chrystusa otrzymała od Boga wyjątkowy przywilej zachowania od grzechu pierworodnego.
Orędzie z Lourdes
Po upływie czterech lat od ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP – od 11 lutego 1858 roku – nastąpiły, objawienia Matki Bożej w Lourdes. Szczególne znaczenie miała wypowiedź Najświętszej Maryi Panny 25 marca: „Jestem Niepokalane Poczęcie”. W ten sposób Maryja potwierdziła swoje wyjątkowe powołanie.
Bernadetta Soubirous, która widziała zjawiającą się Maryję, tak opisała Jej wygląd: „Miała białą suknię, przewiązaną niebieską szarfą, biały welon na głowie i złotą różę na każdej stopie. Była bardzo piękna, najpiękniejsza ze wszystkich kobiet, jakie do tej pory znałam”.
Podczas jednego z objawień Matka Boża powiedziała do Bernadetty: „Idź, napij się i obmyj. Zjedz zioła, które tam znajdziesz”. Od tego czasu aż do naszych dni źródełko to dostarcza pielgrzymom cudownej wody.
Maryja wzywała także do modlitwy różańcowej. To Jej polecenie realizowane jest obecnie w Lourdes. Codziennie odbywa się tam procesja różańcowa, zwana procesją światła. Pielgrzymi zapalają wieczorem świece i pochodnie; w różnych językach odmawiają różaniec oraz śpiewają pieśni, sławiące Królową Różańca Świętego.
Dzień 11 lutego, w którym w 1858 roku objawiła się Maryja Niepkalana w Lourdes, został ustanowiony przez Jana Pawła II jako Światowy Dzień Chorego.
Szczególna jest historia życia Bernadetty Soubirous. Urodzona w Lourdes w 1844 roku, miała 14 lat w chwili widzeń. W 1866 roku wstąpiła do zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia i Wychowania Chrześcijańskiego. Po 13 latach życia zakonnego zmarła 16 kwietnia 1879 roku. W 1925 roku została beatyfikowana, a w 1933 – kanonizowana. Jej relikwie znajdują się w Nevers; ciało po śmierci zostało zachowane w stanie nienaruszonym.
Orędzie z Fatimy
Rok 1917 był szczególnie niebezpieczny dla świata i Kościoła. Trwała krwawa pierwsza wojna światowa, świat był opanowany przez bezbożność i rozwiązłość; rozprzestrzeniał się komunizm.
Matka Boża, troszcząc się o losy Kościoła i świata, objawiła się w Fatimie. Pierwsze objawienie nastąpiło 13 maja 1917 roku, na kilka miesięcy przed wybuchem rewolucji bolszewickiej w Rosji.
Jedna z widzących, siostra Łucja, opowiadała później, że Maryja była ubrana na biało i całe Jej szaty zdawały się być zrobione ze światła. Suknia była biała, płaszcz również biały, obramowany złotem, okrywał głowę i sięgał do stóp. Dłonie, złożone jak do modlitwy, spoczywały na piersiach, zwrócone do góry. Na prawej wisiał różaniec. Jej nieopisanie piękna twarz była poważna.
Podczas objawień Matka Boża polecała, aby ludzie codziennie odmawiali różaniec, prosząc o zakończenie wojny i o pokój dla świata. Zapewniała: „Ja was nigdy nie opuszczę. Moje Niepokalane Serce będzie dla każdego niezawodną przyszłością i drogą prowadzącą do Boga”.
Najważniejsze polecenie Matki Bożej odnosiło się do Rosji: „Przyszła chwila, w której Bóg wzywa Ojca Świętego, aby wspólnie z biskupami całego świata poświęcił Rosję memu Niepokalanemu Sercu”. Jeżeli to polecenie zostanie wypełnione, to – zgodnie ze słowami Maryi –„Rosja się nawróci i zapanuje pokój. Jeżeli nie, bezbożna propaganda rozszerzy swe błędne nauki, wywołując wojny i prześladowanie Kościoła”.
Polecenie to s. Łucja przekazała papieżowi Piusowi XI, który przyrzekł rozważyć je. W 1942 roku papież Pius XII poświęcił Kościół i świat Niepokalanemu Sercu NMP, a w 1952 – poświęcił narody Rosji. Poświęcenia te nie odbyły się wspólnie z biskupami świata. Dopiero w 1984 roku Jan Paweł II, w jedności z biskupami, poświęcił świat i Rosję Niepokalanemu Sercu NMP. Siedem lat później, w 1991 roku, upadł komunizm w Rosji i rozpadł się Związek Sowiecki. Zadziwiający jest fakt, że decyzja rozwiązania ZSSR podjęta była przez przywódców państw wchodzących w skład tego kraju, 8 grudnia, a oficjalne podpisanie dokumentu w tej sprawie nastąpiło 25 grudnia.
W 1992 roku, po 75 latach, które upłynęły od rewolucji bolszewickiej w Rosji, przybyła do tego kraju figura Matki Bożej Fatimskiej. Trasa nawiedzenia wiodła z Kaliningradu nad Bałtykiem po Władywostok nad Oceanem Spokojnym, znad Morza Białego do Morza Azowskiego, od Uralu po Pamir. Figurę Niepokalanej wyniesiono na Plac Czerwony w Moskwie.
Przeszła szlakiem gułagów, nawiedzając największe kołymskie łagry świata, z miastami portowymi Nachodka i Magadan. Nawiedziła Las Katyński i wielkie pobojowisko pod niegdysiejszym Stalingradem. Na trasie nawiedzenia były odprawiane Msze św. w odzyskanych lub nowo zbudowanych kościołach: w Sankt Petersburgu, w katedrze w Nowosybirsku, w kościele Marianów w Karagandzie.
Było to wielkie wydarzenie religijne na posowieckim Wschodzie. Wskazywało na spełniające się proroctwo z orędzia fatimskiego o nawróceniu Rosji.
W orędziu z Fatimy Matka Boża objawia się, jako obecna po macierzyńsku w życiu Kościoła i w życiu poszczególnych ludzi wierzących. Jej obecność, to także czynne działanie na rzecz podstawowych praw człowieka, jakimi są wolność, pokój, sprawiedliwość i miłość. Zapowiedziała swój wspaniały tryumf: „Na koniec moje Niepokalane Serce zatryumfuje”. Dlatego posłanie z Fatimy jest obietnicą zrealizowania tej wizji. Jawi się ono jako najbardziej doniosłe wydarzenie XX wieku, mające decydujący wpływ na losy współczesnego świata.
Oprac. Wacław Wasilewski
(na podstawie książki Antonio A. Boelliego Fatima: Orędzie tragedii czy nadziei? oraz miesięcznika „Miejsca Święte” nr 2/1998, 10/2000 i 5 2003).
Niepokalanie Poczęta
Kielichu Lilii Królewskiego kwiatu
jaśniejący w złotych promieniach
rozmodlonych świtów i zórz wieczornych
Maryjo! Cudzie Boskiej miłości
W poczęciu Niepokalanym. Ubłogosławiona
przeczystym Macierzyństwem
jesteś najdoskonalszą pieśnią uwielbiającą Boga
i spełnieniem ludzkich tęsknot za Bogiem.
W Twoim Niepokalanym Poczęciu
tkwi moc obmycia brudu doczesności
i dźwignięcia serc ludzkich
ku Bogu żywemu.
8 grudnia 1982 roku
Monika Kicman
informacje zaczerpnięto z http://www.jezuici.pl/parakow/pismo1/2004/02/NMP.htm
|
Witamy
